UvA

Partijen hadden een relatie van 1996 tot 2008. Van 1998 tot 2008 hebben zij ongehuwd samengewoond. Toen de vrouw een andere relatie kreeg, werd de samenwoning beëindigd en ging de vrouw met haar dochter elders wonen.

De man had een eenmanszaak. De vrouw was huisvrouw en heeft daarnaast meegewerkt in de onderneming van de man. Ter gelegenheid van de beëindiging van de relatie heeft de man aan de vrouw een schriftelijk aanbod gedaan inhoudende ondermeer een maandelijkse alimentatie van € 500 alsmede een bedrag ineens bij de verkoop van de onderneming. De vrouw heeft hier niet op gereageerd. De man heeft enkele maandelijkse betalingen gedaan en met een aanzienlijk bedrag bijgedragen in de herinrichtingskosten van haar nieuwe woning.

De vrouw eist ondermeer een verklaring voor recht dat er een beperkte gemeenschap is ontstaan. Voorts stelt zij dat er een overeenkomst tot stand is gekomen nu zij niet heeft gereageerd op het aanbod van de man en het daarmee stilzwijgend zou hebben aanvaard. Zij eist nakoming van de overeenkomst door de man.

De rechtbank wijst de vorderingen van de vrouw af. Er ontstaat geen gemeenschap zonder dat daar rechtshandelingen aan vooraf gaan. Verder is er geen overeenkomst tot stand gekomen aangezien de vrouw het schriftelijke aanbod van de man niet binnen een redelijke termijn heeft aanvaard. Het hof is het daarmee eens. Het enkele feit dat zij heeft meegewerkt in de onderneming van de man doet geen gemeenschap ontstaan.

Wat betreft het bestaan van de overeenkomst tussen haar en de man die geen termijn bevatte waarbinnen zij aanvaard moet worden, overweegt het hof dat op grond van art. 6:221 lid 1 BW een schriftelijk aanbod vervalt wanneer dat niet binnen een redelijke tijd wordt aanvaard. Het hof verwerpt het standpunt van de vrouw dat uit het feit dat zij geen tegenaanbod heeft gedaan, volgt dat zij het aanbod stilzwijgend heeft aanvaard. Voor aanvaarding is een wilsverklaring nodig. Enkel stilzwijgen kan - zonder bijkomende omstandigheden die gesteld noch gebleken zijn - bezwaarlijk als een aanvaarding worden aangemerkt.

Voorts is het hof met de rechtbank van oordeel dat ook uit de omstandigheid dat de man een aantal malen een onderhoudsbijdrage aan de vrouw heeft betaald niet volgt dat een overeenkomst tussen partijen tot stand is gekomen. Deze betalingen passen immers ook binnen de verklaring van de man dat hij deze uit coulance heeft gedaan, evenals zijn bijdrage in de herinrichtingskosten van de vrouw, over welke laatste bijdrage in het aanbod van de man niet is gesproken.

Verder vorderde de vrouw dat zij een belastingteruggave uitbetaald zou krijgen die was gestort op een en/of-rekening waar ze toen geen toegang meer toe had. Die vordering wordt wel toegewezen.