UvA

Auteursrecht; uitleg reciprociteitscriterium art. 7 lid 2 Berner Conventie; abstracte of concrete toetsing?; stelplicht en bewijslast. Merkenrecht; vormmerk; onvoldoende onderscheidend vermogen? Slaafse nabootsing; restrictieve toepassing art. 14 lid 8 BTMW (oud)?; art. 10bis Verdrag van Parijs tot bescherming van de industriële eigendom; rechtstreekse werking?; overgangsrecht art. 14 lid 1 en lid 8 BTMW (oud); Hoge Raad stelt prejudiciële vragen aan BenGH.
De materiële reciprociteitstoets van art. 2 lid 7 Berner Conventie strekt ertoe dat aan een voorwerp als werk van toegepaste kunst auteursrechtelijk geen bescherming wordt gebonden als die in het land van oorsprong niet aan dit voorwerp toekomt. Daarom ligt in de rede dat de rechter die toets op een zodanige manier uitvoert dat hij de rechtsbescherming biedt die zo veel mogelijk gelijk is aan de rechtsbescherming die zou zijn geboden indien de zaak zou zijn berecht door de rechter van het land van oorsprong. De rechter moet bij het uitvoeren van die toets letten op alle factoren die in het land van oorsprong bepalend zijn voor de vraag of, en zo ja, in hoeverre de partij die in Nederland aanspraak maakt op auteursrechtelijke bescherming van het betrokken voorwerp als werk van toegepaste kunst, in het land van oorsprong een zodanige bescherming geniet. Tot zodanige factoren behoren niet alleen de in het land van oorsprong bestaande algemene of categoriale uitsluiting van of drempels voor auteursrechtelijke bescherming van werken van toegepaste kunst als die van het voorwerp waarover de rechter heeft te beslissen, maar ook de in het bijzonder met het concrete werk samenhangende factoren die in de weg (zouden) staan aan auteursrechtelijke bescherming in het land van oorsprong. Blijkt bij deze toets dat in het land van oorsprong auteursrechtelijke bescherming aan het betrokken voorwerp toekomt, dan zal de rechter vervolgens naar de hier te lande geldende regels hebben te beoordelen of die bescherming ook in Nederland moet worden verleend. Partijen zullen de rechter de gegevens over het recht van het land van oorsprong hebben te verschaffen. De partij die aanspraak maakt op auteursrechtelijke bescherming zal op grond van de hoofdregel van art. 150 Rv de feiten hebben te stellen en zonodig hebben te bewijzen waaruit blijkt dat deze bescherming in het land van oorsprong niet alleen is uitgesloten maar ook wordt geboden.
Betwisting van een Benelux-merkenrecht kan ook bestaan in de stelling dat het merk nietig is omdat het elk onderscheidend vermogen mist zodat geen merkrecht is verkregen.
De door het middel verdedigde restrictieve toepassing van art. 14 lid 8 BTMW (oud) inzake de uitsluiting van een vordering o.g.v. ongeoorloofde mededinging (slaafse nabootsing) is onjuist omdat het zich niet laat verenigen met BenGH 21 december 1990, NJ 1991/429, m.nt. DWFV. Art. 10bis Verdrag van Parijs tot bescherming van de industriële eigendom van 20 maart 1883 heeft geen rechtstreekse werking. HR stelt prejudiciële vragen aan BenGH over het overgangsrecht met betrekking tot de wijziging van art. 14 lid 1 BTMW (oud) en het vervallen van art. 14 lid 8 BTMW (oud) per 1 december 2003.